tíð

Se även tíð’.

Bottniska

Substantiv

tíð m

1. tid

   Etymologi: Av fornnordiska tíðr.

   Besläktade ord: tídes, títt, tíð’

   Sammansättningar: tíðend, tíðsǿkinn

Isländska

Substantiv

Böjningar av tíð	Singular		Plural
femininum	Obestämd	Bestämd	Obestämd	Bestämd
Nominativ	tíð	tíðin	tíðir	tíðirnar
Ackusativ	tíð	tíðina	tíðir	tíðirnar
Dativ	tíð	tíðinni	tíðum	tíðunum
Genitiv	tíðar	tíðarinnar	tíða	tíðanna

tíð

1. tid, tidsperiod

   Synonymer: tími, tímabil

2. väderlek

   Synonymer: veðurfar

3. (i plural) menstruation
4. (religion, i plural) mässa

   Synonymer: messa

5. (lingvistik) tempus, tidsform