hǫfuð

Fornnordiska

Substantiv

hǫfuð n

1. huvud

   hǫggva hǫfuð af einhverjum

2. chef, huvud-

   Þrándheimr hefir lengi verið kallaðr hǫfuð Noregs

3. galjonsfigur

   skip með gyltum hǫfðum

Grammatik: Dat. hǫfði, gen. pl. hǫfða.

Sammansättningar: hǫfuðá, hǫfuðárr, hǫfuðátt, hǫfuðbaðmʀ, hǫfuðband, hǫfuðbani, hǫfuðbein, hǫfuðbenda, hǫfuðblót, hǫfuðborg, hǫfuðból, hǫfuðbrot, hǫfuðburðʀ, hǫfuðburðn, hǫfuðbœʀ, hǫfuðdúkʀ, hǫfuðfaðiʀ, hǫfuðfirn, hǫfuðgersemi, hǫfuðgjarnt, hǫfuðgjöf, hǫfuðgoð, hǫfuðgæfa, hǫfuðhátíð, hǫfuðhetja, hǫfuðhlutʀ, hǫfuðhof, hǫfuðísaʀ, hǫfuðkempa, hǫfuðkennimaðʀ, hǫfuðkirkja, hǫfuðklerkʀ, hǫfuðkonungʀ, hǫfuðlausn, hǫfuðlauss, hǫfuðleðʀ, hǫfuðlækniʀ, hǫfuðlöstʀ, hǫfuðmaðʀ, hǫfuðmein, hǫfuðmeistari, hǫfuðmerki, hǫfuðmikill, hǫfuðmundʀ, hǫfuðnauðsyn, hǫfuðniðjaʀ, hǫfuðóraʀ, hǫfuðráð, hǫfuðráðgjafi, hǫfuðsár, hǫfuðsbani, hǫfuðskáld, hǫfuðskepna, hǫfuðskutilsveinn, hǫfuðskömm, hǫfuðskörungʀ, hǫfuðsmaðʀ, hǫfuðsmátt, hǫfuðsmiðʀ, hǫfuðstaðʀ, hǫfuðsteypa, hǫfuðsviða, hǫfuðsvörðʀ, hǫfuðsynd, hǫfuðsæti, hǫfuðtunga, hǫfuðvápn, hǫfuðveizla, hǫfuðvél, hǫfuðverkʀ, hǫfuðvinʀ, hǫfuðvörðʀ, hǫfuðþing, hǫfuðþváttʀ, hǫfuðætt, hǫfuðœrr, hǫfuðœrsl, hǫfuðœrsluʀ