czas

Polska

Substantiv

czas m

• uttal: t͡ʂas/ⓘ

1. tid

   Vanliga konstruktioner: czas letni, czas zimowy, do czasu, z czasem, czas przeszły, czas teraźniejszy, czas przyszły

   Antonymer: przestrzeń (rum)

2. (grammatik) tempus

Besläktade ord: czasomierz, czasoprzestrzeń, czasownik, czasochłonny, czasowy, czasem, czasami

Fraser: być na czasie, ciężkie czasy, co pewien czas, czas leczy rany, czas najlepszy doktor, czas to pieniądz, dawnymi czasy, komu w drogę, temu czas, kwestia czasu, na czas, nie czas żałować róż, gdy płoną lasy, najwyższy czas, o czasie, od czasu do czasu, szkoda czasu i atłasu, swego czasu, wyścig z czasem, zabijać czas