Danska redigera

Substantiv redigera

Böjningar av kælling  Singular Plural
utrum Obestämd Bestämd Obestämd Bestämd
Nominativ kælling kællingen kællinger kællingerne
Genitiv kællings kællingens kællingers kællingernes

kælling u

  1. käring
  2. (nedsättande) fruga, hustru
 
Etymologi: Av forndanska kærlingh, av fornnordiska kerling, av karl ("man, karl").
Sammansättningar: kællingeknude, sladrekælling